CARCER

I.

CARCER

a coercendo, dictus, differt ab Ergastulo: quod in hoc mancipia coniciebantur, pro lubitu herorum, ut aerumnosam ibi vitam degerent; in illo liberi homines, auctoritate publicâ, ob delictum aliquod enorme, asservabantur, ibique necabantur. Namque et strangulatio, quae laqueô siebat, et praecipitatio, quae in Robore, in Carcere suscipi solitae erant. Partes eius duae, Tullianum, quod Angliae dicas Dungeon, in quo strangulatio, et Robur, Angl. forte Strong hold, in quo praecipitatio fiebat. Cura Carceris Trium viris capitalibus, Angl. High Sheriffs erat commissa. Modum procedendi sic exponit Val. Max. l. 5. c. 4. ex. 7. Mulierem damnatam Praetor Triumviro necandam in caxcere tradidit, quam receptam is qui custodiae praeerat, misericordiâ motus non protinus sirangulavit; aditum etiam filiae dedit, sed diligenter excussae, ne quid cibi inferret, etc.

Diversum quid a Carcere quoque fuit Mala mansio, quam quidam pro Puteo accipiunt; sed hunc proprie furacibus coquis destinatum fuisse, docet Plautus in Aulular. Actu 2. 2 Sc. 5. Alii pro Arca, in qua recondebantur illi, quos ulteriori quaestioni reservari placuit. De Sextricio, Spoliario, Nervo, Collumbari, Numella, Codice, vide suis locis, uri et voce Decanica, Fleta, Lethe, Oblivium, Turris. Primus autem Carceris auctor Ancus Rex traditur. Recentioriaevô, Carcer perpetuus, Albigensium, qui Romanam fidem amplecti nollent, poena fuit, Concil. Narbon. A. C. 1235. can. 4. 9. Hinc illorum iis, qui intra certam diem sponte veniebant, et ritus Latinos amplectebantur sociosque prodebant, Carceris immunitas data dicebatur, Ibid. de Carceris custode, vide infra voce Commentariensis.

II.

CARCER

castellum Galliae, in finibus et dioecesi Cenom anorum, vulgo la Chartre. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.